ေဘာ္ေဘာ္တို႕ေရ...... အင္တာနက္မသံုးရတာအေတာ္ၾကာသြားတယ္.......ဒီေတာ့သိတဲ့အတိုင္းပဲ က်ေနာ္အရာရာ ရဲ႕ ဘေလာခ့္လည္း ဒံုးရင္းဟာဒံုးရင္ပဲျဖစ္ေနတယ္...... အခုေတာ့ အခြင့္ၾကံဳတုန္း ရတေလာက္တင္လိုက္ပါတယ္ဗ်ား...........

ကယ္....ခုေတာ့ ဒါေလးဖက္ၾကည့္ပါဦး

လူတိုင္းတိုင္းဟာ စတင္ေမြးဖြားၿပီး ကတည္းကစ၍ ဘဝကိုရြက္လြင့္ၾကပါတယ္။ ရြက္လြင့္ျခင္းဆိုတာနဲ႔ လူေတြက အဓိပၸာယ္အမိ်ဳးမ်ိဳး ေကာက္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုက်ြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ရြက္လြင့္ျခင္းကေတာ့ အထူးသျဖင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြအတြက္ေပါ့။
က်ြန္ေတာ္တို႔လူသားအားလံုးဟာ

ရြက္လြင့္ျခင္းဆိုတဲ့ စိတ္ေလလြင့္ျခင္းကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြမွာ အေတ႔ြမ်ားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ၄င္းအရြယ္ ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေလ့လာစူးစမ္း ၾကည့္ခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ရြက္ကိုဖြင့္ၿပီး ဦးစြာပင္လယ္ျပင္ခရီး စတင္ေတာ့တာပါဘဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြဟာ ႀကံဳေတြ႔လာမည့္ အႏၱရာယ္ကို ႀကိဳမျမင္ႏိုင္ၾကေတာ့ေပ။ တခ်ိဳ႔ကလည္း အႏၱရာယ္ကိုလည္း မေၾကာက္၊ အတားအဆီးကိုလည္း ဂရုမစိုက္ၾကပါ။ ဘာျဖစ္လည္းဆိုေတာ့ အထက္မွာ ေျပာထားသလိုဘဲ စူးစမ္းခ်င္တာရယ္၊ ေလ့လာခ်င္တာရယ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖၚခ်င္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို စူးစမ္းေလ့လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မွားယြင္းမႈေတြ ျဖစ္တတ္သလို တခ်ိဳ႔ကလည္း မိမိအတြက္ေရာ သူတပါးအတြက္ပါ အက်ိဳးျဖစ္မဲ့ အေျဖမ်ိဳးရရွိတတ္ၾကပါတယ္။
တခါတေလ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြဟယ မိမိတို႔ရဲ႔ စူးစမ္းေလ့လာမႈကို အဟုတ္မွတ္ၿပီး သေဘာေတြက် ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုစူးစမ္းတဲ့ေလ့လာတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာအႏၱရာယ္ေတြ႔ ၿပီးမရင္ဆိုင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရြက္လြင့္ျခင္းကို လမ္းခုလတ္မွာဘဲ အရႈံးေပးလိုက္ၾကတယ္။ မုန္းတိုင္းဒဏ္ မခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ က်ေတာ့ မုန္တိုင္းထန္ေနပါေစ မိမိလိုရာခရီး ( သို႔မဟုတ္) ပန္းတိုင္အဆံုးသြားႏိုင္ၾကတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာ ရင့္က်က္မွသာ ေအာင္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ လူငယ္တိုင္းဟာ မိမိခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ရည္မွန္းခ်က္ ( သို႔) အနာဂါတ္ ပန္းတိုင္ကို ထားရွိၿပီဆိုရင္ အဆံုးထိ ဆက္သြားပါ။ အႏၱရာယ္ေတြဘယ္ေလာက္ဘဲ ႀကံဳရႀကံဳရ ရင္ဆိုင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ့္ရဲ႔ ပန္းတိုင္ဆီအေရာက္လွမ္းႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လမ္းခုလတ္မွာ ဒုကၡေတြ႔ၿပီး ရပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေသာအခါမွ ေရာက္ေတာ့မည္မဟုတ္။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ က်ြန္ေတာ္ တိုက္တြန္းခ်င္တာကေတာ့ မိမိလုပ္လက္စ အရာတစ္ခုကို ဘယ္ေတာ့မွ အေလွ်ာ့ေပးၿပီး မရပ္လိုက္ပါနဲ႔လို႔ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြကို တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။